जीवन

जीवन

जीवन हि एक सर्कस आहे

आभाळाचा तंबू पृथ्वीचे रिंगण आहे

पात्र आहोत आम्ही सर्व कशाला हवा या शुल्लक पात्रांना गर्व ?

असते आपली आस भारी ,

घेतो आपण आस्मान्भारारी ,

म्हणतो मृतू नंतर थोडी कीर्ती उरावी ,

कशाला हवा हा कीर्तीचा हव्यास पैशाचा ध्यास .

चोहीकडे आहे त्या सर्वसाक्षी

पर्मेश्वाराचा वास .

तोच आहे या सर्कशीचा मालक.

आपण फक्त दास

Atwan

कधी तरी मला तुझी आत्त्वान येते

अत्वान येताच थंड हवेची एक झुरूक हलकेच स्पर्श करून जाते.

आज परत तुझी आत्वान आली होती ,

ती झुरूक पण हलकेच आली होती,

पान ती फक्त अत्वान होती ,

जाऊन परत आली,

तू जी गेलीस का कुणास ठौक परत आलीच नाही.

माझ्या साठी नवे तर त्या वार्या चा अलगद स्पर्श साठी ये,

पान सखे तू ये, खरच परत ये !!